SECDE SURESİ 10. AYETTE KIRAAT FARKLILIĞININ MANAYA ETKİSİ

بسم الله الرحمن الرحيم

SECDE SURESİ 10. AYETTE KIRAAT FARKLILIĞININ MANAYA ETKİSİ

 

Râgıp el-İsfehânî Âyet-i Kerîme'de geçen

ضللنا

"kaybolduk" kelimesinin şâz bir kıraati olduğundan bahsetmiştir.

el-A'meş, el-Hasen, Katâde ve Muaz el-Kari noktasız ve meftuh "sad" harfi ile

صللنا

diye okumuşlardır ki; "kokuştu­ğumuz" demek olur. Aynı zamanda bu, Ali b. Ebi Talib'inde (r.a) kıraatidir.

en-Nehhas der ki: Sözlükte bu fiil bilinen bir şey değildir.

Ancak;

 صل اللحم وأصل

"Et koktu" denilir. Yine aynı anlamda olmak üzere;

وخّم وأخّم إذا أنتن

deni­lir. el-Cevherî der ki:

صل اللحم يصل

" Et koktu, kokar" denilir ve muzari fiilinde "sad" harfi esreli kullanılır, mastarı da;

صلولا

diye gelir. Et ister pişmiş ol­sun, ister çiğ olsun kullanımda değişiklik olmaz.

 Şair el-Hutay'a şöyle demiş­tir;

ذاك فتى يبذل ذا قدره لا يفسد اللحم لديه الصلول 

"O öyle bir delikanlıdır ki; tenceresinde ne varsa cömertçe verir, Onun yanında kokuşmuşluk eti, asla bozmaz."

Zeccâc onun iki manasını vermiştir:

Birincisi: Kokuştuğumuz, bozulduğumuz ve şekillerimiz değiştiği zaman. 

صل اللحم وأصل

Sallel lahmu ve esalle denir ki, et bozulmak ve kokmaktır.

İkincisi: 

صل

Salle cinsinden olduğumuz zaman demektir ki, o da kuru topraktır.

Yani âyetin bizim okuduğumuz kıraate göre manası:

أَءِذَا ضَلَلْنَا فِى ٱلْأَرْضِ 

"Biz toprağın içinde kaybolduğumuz zaman"

Diğer kırâatte ise manası:

أَءِذَا صلَلْنَا فِى ٱلْأَرْضِ

"Biz, toprakta çürüdüğümüz zaman, yahut toprağa dönüştüğümüz zaman..."

Görüldüğü üzere her iki kelime de aynı manayı destekliyor.